Soms kom je als doorgewinterd verzamelaar nog wel eens iets tegen dat je nog niet had. Welnu, zo’n dag had ik vandaag. Afgelopen week kwam ik op de welbekende verkoopsite een tweetal advertenties tegen die me direct opvielen. Na wat heen- en weer mailen met de aanbieder kon ik vanmiddag eindelijk in de auto stappen om een retourtje te rijden naar Zwolle.
In een rustige buitenwijk was, dankzij de navigatie, het gewenste adres snel gevonden. Door de gang richting huiskamer en jawel, daar stonden de spulletjes die in de advertentie werden aangeboden netjes klaar: een 22AH561 “visoog” versterker en twee stuks 22RH456 driewegboxen in “walnut” uitvoering. Op zich niet zo bijzonder, maar het feit dat ze in de originele verpakking werden verkocht en er nog als nieuw uitzien is dat zeker wel! Zowel de boxen als de versterker verkeren zoals dat genoemd wordt in “mint condition”; geen krasje, geen plekje, niks. Alles zat nog keurig ingepakt in de originele dozen, inclusief de beschermblokjes van piepschuim. De verkoper was de tweede eigenaar en had de spullen gekregen van een verhuizende buurman. Deze had de set destijds nieuw gekocht maar na enige jaren zou de versterker kapot zijn gegaan en is het hele spul naar zolder verdwenen. Waarom er nooit een poging tot reparatie is ondernomen, is onduidelijk. De set moet toen nog niet zo oud zijn geweest. Desalniettemin was de koop snel gesloten en ik heb natuurlijk nog even doorgevraagd naar eventuele bijbehorende apparatuur (platenspeler, tuner, cassette- of bandrecorderdeck) maar daarvan was helaas niets bekend. Welnu, dat paste toch al niet meer in de auto dus is maar goed ook. Snel weer huiswaarts met mijn “nieuwe” aanwinsten. Thuisgekomen blijkt het uitpakken van oude apparaten minstens net zo leuk als het uitpakken van nieuwe apparaten. Uiteraard heb ik even de nodige foto’s genomen, kijkt u allen mee?
Hallo, nog liefhebbers voor Philips video documentatie en tv-chassis doc’s, alles gaat weg.
Dat zijn de juweeltjes die je op je pad vind als verzamelaar, en met een leuk verhaal er bij!!
Beste Thomas, Gefeliciteerd met je nieuwe aanwinst. Zo tref je ze niet vaak aan! Ik heb ook een vraag voor mfb-freaks. Van mijn moeder erfde ik al weer enige jaren geleden een 22RH832 met 2 x 22RH541. Er zijn wat mankementen, maar ik ben geen electronicus. Al heb ik geen 2 linker handen.
Ik vraag mij af of een reparatie van eea haalbaar/de moeite waard is. Ik noem de volgende mankementen:
– het aandrijfmechanisme van de platenspeler piept;
– de snaar van de platenspeler is gebroken;
– sommige verlichtinglampjes en tiptoetsen werken niet meer;
– een speaker wil vaak niet starten, ik vermoed dat dat met de aansluitingsbus te maken heeft;
– er moet volgens mij een nieuwe originele naald in de pick up arm.
Is het mogelijk om het geheel eens na te laten kijken en geadviseerd te worden hoe en waarmee eea op te knappen is?
mvg, Wim Pompe, leeftijd 62 jaar, (woonplaats: Leiden).
Dag Thomas, Dit klinkt me echt als een verhaal uit de oude doos in de oren. Uit de tijd dat de dieren nog spreken konden en mensen nog alles bewaarden wat bij hun zuurverdiende aanschaf hoorde. En het zijn bovendien ook nog mooie ontwerpen met een heel karakteristiek eigen gezicht, waarin het visoog je tweemaal aanstaart.
Wie weet dat je de volgende keer een Philips “Meesterzanger” in de bijbehorende verpakking op het spoor komt. Het is een ware puntbron luidspreker. Waarvan het geluid uit slechts een punt komt. Kom daar nu maar eens om. Tegenwoordig heeft iedereen het over een puntbron, maar dat gaat met stereo niet op. Zo wijs waren de bruin verroeste audio-alchemisten van het toenmalige Philips Nat Lab al. Maar die hadden onder meneer Frits ook de vrije hand. Geeft niet wat jullie doen, als je maar bezig blijft met nieuwe dingen uitvinden. Hebben we er nu niks aan dan wellicht in de toekomst. En dat in de tijd dat de term duurzaam ondernemen nog niet eens uitgevonden was. Wat een visie had men toen al. Totdat de aandeelhouders en de groot saneerders aan het roer kwamen. En naar de laatste berichten zelfs de naam om willen gooien. In wat voor tijd leven we toch. Het is maar goed dat er mensen zijn die nog met liefde de dingen uit het verleden voor het nageslacht willen bewaren, als je begrijpt wat ik bedoel.
Vriendelijke groeten, Johan van Oostveen, te Dieren. En lekker 3 jaar ouder dan Wim Pompe, te Leiden.